Dział szósty Kodeksu Pracy zawiera uregulowania między innymi odnoszące się do czasu pracy. Zgodnie z Kodeksem Pracy, czas pracy to czas, w którym pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy. Oznacza to, że jest to czas nie tylko wyłącznie wykonywania czynności wynikających z obejmowanego stanowiska, ale także np.
-czas, w którym pracownik oczekuje na przydział pracy
-wstrzymywanie wykonywanej pracy z przyczyn wynikających ze strony pracodawcy lub niezawinionego przestoju
-czas szkoleń
-czas, w którym wykonywane są badania lekarskie w związku z ciążą
-czas poświęcony na przerwy w pracy
Przerwy w pracy 12 godzinnej
Zgodnie z artykułem 134 Kodeksu Pracy pracownikowi przysługuje prawo do nieprzerwanej piętnastominutowej przerwy, jeżeli jego dzienny wymiar pracy wynosi minimalnie sześć godzin. Prawo to przysługuje w związku z faktycznym czasem wykonywania czynności na rzecz pracodawcy w danym dniu a nie z wymiaru czasu pracy. Kodeks Pracy określa tylko minimalną ilość czasu pracy, która uprawnia do powyższej przerwy. Zatem przerwy w pracy 12 godzinnej są takie same jak np. w ośmiogodzinnym systemie czasu pracy. Niestety przerwy w pracy 12 godzinnej nie podlegają wydłużeniom pomimo dłuższego dziennego czasu wykonywanej pracy. Piętnastominutowa przerwa jest potocznie nazywana przerwą śniadaniową. Oczywiście czas ten jest swobodny dla pracownika. Może go zagospodarować w inny sposób niż spożywanie posiłku. Nie dozwolone jest jednak opuszczanie przy tym miejsca pracy. Dodatkowo czas ten nie może skracać dobowego wymiaru czasu pracy. Oznacza to, że pracownik nie może skorzystać z tej przerwy na koniec i opuścić miejsce pracy o kwadrans wcześniej.
Przerwy w pracy 12 godzinnej przy monitorach ekranowych
Jeśli chodzi o przerwy w pracy 12 godzinnej wykonywanej przy monitorach ekranowych to są one uwzględniane co każdą godzinę. Mianowicie, pracodawca jest zobowiązany zorganizować pracę tak aby była zapewniona przynajmniej pięciominutowa przerwa po każdej przepracowanej godzinie. Oczywiście przerwy te są wliczane do czasu pracy. Mają one służyć odpoczynkowi dla oczu od patrzenia w monitor. Nie mogą być one łączone w jedną dłuższą przerwę, gdyż nie jest to przerwa na wybrany przez pracownika cel. Jest ona wyznaczona w związku z BHP. Zatem takich przerw w pracach 12 godzinnych będzie więcej dziennie niż w przypadku najczęściej spotykanego ośmiogodzinnego czasu pracy.
Przerwa na karmienie dziecka
Artykuł 187 Kodeksu Pracy przewiduje również przerwy w pracy na karmienie dziecka. Przysługują one tylko matkom, które są zatrudnione na czas dłuższy niż cztery godziny dziennie. Jeżeli czas pracy kobiety karmiącej piersią oscyluje w przedziale od czterech do sześciu godzin to przerwa ta wynosi półgodziny. Pracująca dłużej niż sześć godzin kobieta ma prawo do dwóch półgodzinnych przerw. Jeżeli pracująca karmi więcej niż jedno dziecko to przerwy te są wydłużane do czterdziestu pięciu minut. Przerwy te mogą być wykorzystywane łącznie w czasie doby np. w związku z czasem na dojazd do dziecka. Przerwy te przysługują przez cały okres rzeczywistego karmienia piersią. Nie ma tu znaczenia czas jego trwania.